Week op de verloskamer
16 april 2020 - Paramaribo, Suriname
Namens Ilona en Zarifa
Nou ik zal beginnen met "wat een week". De eerste dag dacht waar ben ik beland, het was zo saai de eerste dag, ik heb letterlijk niks gedaan. Niet omdat ik niks mocht doen maar omdat er helemaal niks te doen was. Ik heb de eerste dag met veel moeite door gebracht.
Dag 2
Bij de overdracht waren er al 2 vrouwen die vandaag zouden bevallen. Eenmaal plaats genomen om te luisteren wat de hoofdzuster allemaal vandaag ging vertellen, werd ik geroepen dat ik mee moest. Ik kwam de kamer en hoorde een BEHOORLIJKE gil en toen ineens zag ik een hoofd en op dat moment dacht ik WOW dat zal wel pijn doen. Maar ja eenmaal het hoofdje eruit kwam, verliep de rest soepel. Wat ik wel niet had verwacht was dat het kindje helemaal blauw zou zijn omdat iedereen zo rustig was, dat was wel even schrikken maar na een paar keer uitzuigen kwam er een huil en later op het moment een mooie huidskleur. Na dit allemaal kwam er nog iets anders, ik was het zelf helemaal vergeten en dat was de placenta, dit was ook even raar want ik had niet verwacht dat ze het op die manier zouden verwijderen. Kort na deze bevalling kwam er een tweede maar bij deze was het iets heftiger. De patient luisterde niet naar de verloskundige waardoor de bevalling moelijker ging. Doordat de patient niet wilde luisteren moest zij ingeknipt worden en zal ik jullie vertellen dit leek mij echt geen fijn gevoel, het zag er zo onmenselijk uit. Op het moment dat de verloskundige de patient inknipte werd ik zo misselijk, op dat moment dacht ik echt dat ik flauw zo vallen maar gelukkig is het niet gebeurd. Na deze 2 ervaringen was ik wel in shock maar tegelijkertijd vond ik het een van de mooiste ervaring die ik tot nu toe heb meegemaakt.
Dag 3
Deze dag heb ik het rustig door gebracht maar wel iets geleerd. Dit is namelijk een CTG (cardiotocograaf) dit is een instrument om de hartslag van een foetus en de weeën van een zwangere vrouw te registreren in de laatste stadium van de zwangerschap. Ik vond dit heel leerzaam want bij dit moet je ook voelen waar de baby precies zit, vond dit tegelijkertijd raar maar ook bijzonder.
Dag 4
Vandaag heb ik een keizersnee meegemaakt, was heel bijzonder je ziet wel een groot verschil met een normale bevalling en een keizersnee. Bij een normale bevalling is het zo dat de moeder en de baby even met rust worden gelaten zodat ze een band samen kunnen opbouwen maar bij een keizersnee is dit helemaal niet de baby gaat even snel naar de moeder maar naderhand wordt hij/zij naar boven genomen en mogen de vader met hun kind samen zitten.
FREEK VONK & STEVE IRWIN ON TOUR | WEEK 3 SURINAME
